หลังจากฟิวส์ขาดนอนสลบไม่ได้ปิดไฟ ประมาณสักเที่ยงคืนก็สลึมสลือได้ยินเสียงเหมือนรถเข้ามาจอด แล้วได้ยินเสียงฝีเท้า ก็คิดว่าอาสึชิน่าจะกลับมาแล้ว ก็เลยลุกมาปิดไฟแล้วก็นอนต่ออย่างเป็นทางการ ตื่นมาอีกทีคือตีสี่ครึ่งเพราะว่าสว่าง คืนนี้นอนหลับต่อเนื่องนานขึ้น ร่างกายเพี้ยนน้อยลง ตื่นมาสักพักก็นอนต่อ(เห้ย นี่เขาเรียกว่ายังไม่ตื่นเว้ย) นอนอยู่แป๊บนึงก็ได้ยินเสียงรถออกจากบ้าน จึงประมวลเหตุการณ์ได้ว่าอาสึชินั้นจะกลับบ้านราวๆ เที่ยงคืน แล้วออกจากบ้านตีห้าหรือหกโมงเช้าได้ ตื่นมาก็เอาไก่ทอดกับคร๊อกเกะที่ใส่ตู้เย็นไว้เมื่อวานออกมากิน บ้านของอาสึชิข้อเสียใหญ่สุดคือไม่มีที่นั่งกินข้าวเป็นสัดเป็นส่วน จริงๆเขาอยากให้กินในห้องแหละ มีโต๊ะในห้อง แต่ไม่ชอบอ่ะทำไม… ไปอุ่นไก่ทอดในครัวด้วยไมโครเวพเลยจะกินข้าวในครัวไปเลย แต่ก็ไม่มีแม้กระทั่งที่นั่งกิน มันรกระเกะระกะไปหมด เห็นแล้วหงุดหงิดเกือบขโมยเบียร์อาสึชิแล้ว… สุดท้ายก็กินหน้าอ่างล้างจาน อนาถามากเลย… หลังจากเก็บโน่นเก็บนี่ให้เรียบร้อยก็เปลี่ยนชุดออกจากบ้านตอนเจ็ดโมง สิ่งที่แตกต่างจากเมื่อวานคือวันนี้เป็นจันทร์ เด็กนักเรียนต้องไปโรงเรียน ละแวกหมู่บ้านก็เลยเจอเด็กประถมแบกกระเป๋าไปโรงเรียนกันน่ารักมาก (จะหยิบกล้องถ่ายก็กลัวโดนตำรวจจับ…) ส่วนขาลงเขาก็เหมือนเดิมคือบินเฟี้ยววววว ลงจากเขารวดเดียว พอพ้นม.เกียวโตก็เข้าถนนใหญ่ มีเด็กนักเรียนปั่นจักรยานไปโรงเรียนเยอะแยะมากมาย เห็นแล้วมันชื่นอกชื่นใจจริงๆ … Continue reading 610 | Day 7 เกียวโตไม่มีแมว